Niwelacja siatkowa jako podstawowa metoda pomiaru rzeźby terenu w budownictwie i geodezji
Autor: Karolina Kot
Niwelacja siatkowa jako rodzaj niwelacji powierzchniowej jest jedną z podstawowych metod mających zastosowanie do pomiaru rzeźby terenu w budownictwie i geodezji.
Polega na określeniu przez geodetę rzędnych wysokości punktów terenowych, stanowiących wierzchołki wyznaczonych w terenie regularnych figur geometrycznych i innych charakterystycznych punktów, wyznaczonych na mierzonym terenie. Pomiary geodezyjne metodą niwelacji siatkowej należy stosować na terenach płaskich i niezabudowanych w przypadkach gdy potrzebne jest regularne rozmieszczenie punktów wysokościowych na mierzonym terenie. Mapy geodezyjne opracowane przez osobę na stanowisku geodeta olsztyn są wykorzystywane do celów projektowych, związanych z budową obiektów, a także do obliczania mas ziemnych.
Rzeźbę terenu opracowaną na podstawie niwelacji siatkowej przedstawia się w zależności od potrzeby w formie warstwic lub opisanych rzędnych terenu.
Prace niwelacyjne poprzedza wytyczenie w terenie siatki kwadratów. Tyczenia dokonuje posiadający odpowiednie uprawnienia geodeta. Najpierw projektujemy i nawiązujemy do osnowy geodezyjnej tzw. figurę podstawową obejmującą cały mierzony teren. Jest to zwykle prostokąt (dla obiektów wydłużonych) lub kwadrat, którego wymiary powinny być takie, aby zawierały całkowitą liczbę figur zapełniających (oczek siatki) i aby wierzchołki tych figur można było wyznaczyć za pomocą przetyczeń i pomiarów liniowych, możliwie bez użycia teodolitu. Jeżeli powierzchnia niwelowana jest duża (powyżej 25 ha) lub ma kształt nieregularny, to projektuje się kilka przyległych figur podstawowych. Figurę podstawową orientujemy zwykle równolegle do:
-najdłuższej linii granicznej mierzonego obszaru
-do osi przechodzącej tam drogi
-dłuższej ściany budowli itp.
-zgodnie z kierunkiem największego spadku.
Wierzchołki figur podstawowych należy wyznaczyć przez odłożenie w terenie kątów prostych teodolitem i odmierzenie długości taśmą. Jednocześnie z odmierzeniem długości wyznaczamy punkty pośrednie rozmieszczone w odległości równej bokowi figur zapełniających. Wierzchołki figur podstawowych i punkty pośrednie utrwala się palikami wbitymi równo z powierzchnią ziemi i świadkami wystającymi ponad teren. Następnie nawiązujemy figury podstawowe do istniejącej lub założonej osnowy geodezyjnej, co pozwoli nam nanieść siatkę na mapę. Wyznaczenie wykonujemy:
-przez zrzutowanie wierzchołków na linie osnowy
-przez zastosowanie sposobu przedłużeń do przecięcia się z bokami pobliskich poligonów.
Po wyznaczeniu w terenie figur podstawowych przystępujemy do wytyczenia wierzchołków figur zapełniających (oczek siatki), zwykle kwadratów, o bokach 5¸100m w zależności od zróżnicowania rzeźby terenu. Zasadą jest, że powierzchnia terenu objęta jedną figurą powinna być uznana za płaszczyznę.
Boki krótkie stosuje się przy pracach mających na celu zrównanie terenu(na obszarach osiedlowych lub przemysłowych oraz przy urządzaniu terenów zielonych w miastach-siatka służy tu także do wyniesienia projektu w teren). Boki o długości 50 i 100m stosuje się przy pomiarach łąk i torfowisk.
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz