Dom pasywny – narodziny technologii
Autorem artykułu jest Bartosz Chmielewski
O budownictwie pasywnym mówi się coraz więcej. O założeniach, materiałach budowlanych wykorzystywanych przy budowie czy najczęściej popełnianych błędach. Mniej wiadomo natomiast o jego początkach. Oto kilka faktów. Budownictwo pasywne staje się w Europie coraz popularniejsze. O wielu szczegółach można dowiedzieć się z serwisów takich, jak np. http://www.budujdompasywny.pl. Bardzo trudno jednak dotrzeć do informacji na temat pionierów budownictwa pasywnego. Ale oto kilka faktów.
Pierwszy dom pasywny został zbudowany w 1990 roku w Darmstadt, jednak budownictwo pasywne ma o wiele dłuższą historię. Budynek w Darmstadt był efektem 12 lat ciężkiej pracy zespołu wizjonerów, dzięki którym eksperyment naukowy przerodził się w coraz popularniejszą technologię budowania domów. Wszystko zaczęło się od rozmowy szwedzkiego profesora Bo Adamsona z Wolfgangiem Feistem na konferencji w Düsseldorfie w maju 1988 roku. Właśnie wtedy ustalono wstępne założenia dotyczące zużycia energii, które obecnie musi spełniać każdy dom pasywny. Jednak sam pomysł to nie wszystko. Aby móc wcielić w życie hasło “buduj dom”, trzeba było stworzyć odpowiednią grupę specjalistów i zdobyć środki na finansowanie projektu. Pieniądze zostały zagwarantowane przez MWT (Ministerium fur Wirtschaft und Technik) w Hesji, do której należy Darmstadt, jednak zgranie zespołu odpowiedzialnego za zbudowanie pierwszego domu pasywnego trwało o wiele dłużej.
Dom pasywny w Darmstadt został zaprojektowany przez trzech architektów: Botta, Riddera i Westermeyera. W budynku miały znaleźć się cztery mieszkania, każde o powierzchni 156 metrów kwadratowych. Aby osiągnąć wymagane parametry trzeba było ponad 10 lat eksperymentowania z różnymi materiałami budowlanymi, rozwiązaniami architektonicznymi oraz wielu projektów naukowych, dzięki którym można było ocenić każdy element domu pasywnego - od jego lokalizacji, poprzez sposób ocieplania, po wpływ wentylacji w nim stosowanej na mieszkańców. W tym wypadku rzucenie hasła “buduj dom” i stosowanie metody prób i błędów nie sprawdziłoby się, potrzebne były konkretne i naukowo udowodnione rozwiązania.
Dom pasywny w Darmstadt został zasiedlony kilka miesięcy po zakończeniu jego budowy. Mimo, że spełniał wszystkie założenia, ze względu na bardzo wysokie koszty projektu, dalszy rozwój budownictwa pasywnego nadal był niepewny. W 1993 roku powstał kolejny dom pasywny w Stuttgarcie, jednak dopiero na przełomie lat 1995/1996, dzięki wsparciu amerykańskiego pioniera energooszczędności, Amory'ego Lovinsa, rozpoczęto prace nad ekonomiką budownictwa pasywnego. W 1996 roku w Darmstadt powstał Passivhaus-Institut, którego zadaniem miała być promocja i pilnowanie standardów domu pasywnego. W tym samym czasie została powołana do życia specjalna grupa opracowująca i inicjująca produkcję najdroższych komponentów domów pasywnych, jak okna czy systemy wentylacyjne. W miarę upływu czasu dom pasywny stawał się coraz tańszy w budowie, a jego popularność wzrosła po zainicjowaniu projektu CEPHEUS, promującego budownictwo pasywne w Europie.
---
Bartosz Chmielewski
Redaktor serwisów: Buduj Dom Pasywny, Materiały Budowlane oraz Artykuły do przedruku
Bardzo ciekawy artykuł. Nie wiedziałam, że domy pasywne miały taki niepewny start. Wydawałoby się, że najnowocześniejsza technologia powinna mieć spore grono zwolenników ;)
OdpowiedzUsuń