Chronimy fundament
Autor:
patorlŚciany fundamentowe, to element konstrukcyjny budynku narażony na bezustanny kontakt z wodą gruntową i wilgocią. W wyniku tak zwanego podciągania kapilarnego, wilgoć ta może przenikać do wnętrza obiektu powodując poważne uszkodzenia.
Aby należycie zabezpieczyć się przed taką sytuacją i uniknąć niepotrzebnych kosztów związanych z usuwaniem szkód, trzeba zapewnić fundamentom ochronę w postaci solidnej, szczelnej izolacji, która zapewni pełne bezpieczeństwo i komfort eksploatacji domu.
Niszczące działanie wody
Zawilgocone mury, to zjawisko bardzo niekorzystne, które niesie ze sobą liczne zagrożenia. Na wilgotnych ścianach rozwijają się różnorodne wykwity, grzyby i pleśnie, których obecność może być niebezpieczna dla zdrowia mieszkańców. W okresie jesienno- zimowym wilgotne ściany przemarzają, co prowadzi do obniżenia ich izolacyjności termicznej. W mokrych murach zachodzą także pewne procesy chemiczne, które powodują zmniejszenie ich wytrzymałości. Często dochodzi także do złuszczania i odpadania tynków. W wyniku wspomnianego wyżej podciągania kapilarnego, wilgoć ze ścian piwnic może podnosić się na wyższe kondygnacje budynku. W czasie intensywnych opadów i roztopów (wiosna, jesień), zalegający w gruncie nadmiar wody przesącza się przez niezabezpieczone fundamenty i zalewa piwnice.
Rodzaje izolacji przeciwwilgociowej
Izolacja pozioma – Jeśli ma być naprawdę skuteczna, powinna zostać ułożona w dwóch miejscach: na styku ławy i ściany fundamentowej, oraz na styku ściany fundamentowej ze ścianą parteru. Bardzo ważne jest, by zaizolowane zostały zarówno ściany zewnętrzne jak i wewnętrzne. Zabezpieczenie tylko murów zewnętrznych nie ochroni budynku przed wnikaniem wilgoci do jego wnętrza.
|
Izolacja pozioma i pionowa w budynku niepodpiwniczonym
|
Izolacja pozioma i pionowa w budynku podpiwniczonym
|
Poziomą izolację ścian fundamentowych wykonuje się najczęściej z dwóch warstw papy podkładowej, połączonych lepikiem. W projektach system ten określany jest skrótowo jako 2 x papa na lepiku. Najlepiej do tego celu nadają się papy na osnowie z włókna szklanego lub polipropylenu. Są one odporne na rozdarcia i w przeciwieństwie do pap na osnowie z tektury nie ulegają korozji biologicznej. Do zabezpieczania fundamentów zupełnie nie nadają się natomiast zwykłe papy izolacyjne, które nie wytrzymują długotrwałego kontaktu z wilgocią. Nieco rzadziej zamiast papy i lepiku stosuje się izolację z półpłynnej masy bitumicznej.
Spoiwem w omawianych izolacjach jest najczęściej lepik asfaltowy na zimno. Zasadniczo spełnia on swoje zadanie bardzo dobrze, posiada jednak pewną dość istotną wadę. Zawiera bowiem rozpuszczalnik, który może uszkadzać styropian stosowany do cieplnej izolacji fundamentów. Pod tym względem znacznie lepiej wypada lepik asfaltowy na gorąco, który nie zawiera rozpuszczalników. Jego stosowanie wymaga jednak dużej wprawy i ostrożności, ponieważ może się on zapalić.
Zamiast lepików coraz częściej stosuje się wodorozcieńczalną emulsję chlorowo – kauczukową. Jej zaletą jest możliwość stosowania na wilgotnym podłożu, jednak tylko pod warunkiem, że do chwili wyschnięcia nie będzie narażona na wypłukanie (np. przez deszcz).
Należy pamiętać, że to właśnie lepik lub emulsja jest zasadniczą częścią izolacji, a papa stanowi tu tylko rodzaj ,,zbrojenia”. Zabezpieczając fundament nie można więc w żadnym razie użyć samej, nie pokrytej lepikiem papy przyciśniętej murowaną ściana, ponieważ zabieg taki nie przyniesie oczekiwanych efektów. Izolację pozioma najlepiej wykonać na etapie budowy obiektu, ponieważ jej położenie w istniejącym już budynku jest bardzo trudne i kosztowne. Wymaga bowiem pozwolenia na budowę, nadzoru ze strony uprawnionego inżyniera budowlanego a nierzadko także wyspecjalizowanych fachowców.
Otwory w ścianie do wykonania wodoszczelnej przepony
Jeśli warstwa izolacyjna ma powstać na etapie wznoszenia budynku, można ja wykonać poprzez ułożenie izolacji z papy na podbitej ławie fundamentowej. Sprawa wygląda znacznie trudniej, jeśli konieczne jest zaizolowanie fundamentów istniejącego obiektu. Można to zrobić na dwa sposoby, ale obydwa są drogie i uciążliwe. Pierwszy z nich polega na podcięciu muru i ułożeniu w podciętych fragmentach dwóch arkuszy papy lub dwóch warstw półpłynnych mas bitumicznych. Jednorazowo odkopać i podciąć można odcinki nie dłuższe niż 1 m. Przed ułożeniem izolacji przestrzeń podcięcia wyrównuje się zaprawą cementową, a przestrzeń między izolacją a spodem podcięcia wypełnia się zaprawą cementową lub betonem. Każdy kolejny odcinek wykonuje się po stwardnieniu wypełnienia nad ułożoną izolacją i zasypaniu poprzedniego odcinka. Drugi sposób, to wykonanie wodoszczelnej przepony metodą iniekcji lub termoiniekcji. Na styku z ławami fundamentowymi i ścianami parteru wykonuje się izolacyjną przeponę z roztworu wodoszczelnego wtłaczanego pod ciśnieniem w nawiercone gęsto (co 15-20 cm) otwory. Roztwór ten, penetrując w głąb, tworzy szczelną powłokę zastępującą warstwę izolacji przeciwwilgociowej. Jest to bezpieczna, łatwa, ale i kosztowna metoda. Pozwala na wykonanie izolacji na dowolnej wysokości, ale wymaga wynajęcia specjalistów.
W wypadku budynków nie podpiwniczonych, izolacja pozioma będzie skuteczna tylko wówczas, jeśli zostanie wykonana także na całej powierzchni podłogi na gruncie. W przeciwnym wypadku wilgoć będzie swobodnie przenikać do wnętrza obiektu.
Rodzaje fundamentów
Izolacja pionowa – polega na zabezpieczeniu zewnętrznej strony podziemnych ścian fundamentowych odpowiednimi środkami nieprzepuszczającymi wody. W zależności od tego, na jak intensywny kontakt z woda lub wilgocią narażone są fundamenty danego budynku, wyróżnia się trzy rodzaje izolacji pionowej:
Izolacja lekka – tzw. przeciwwilgociowa - stosuje się ją wtedy, gdy budynek osadzony jest na gruncie przepuszczalnym – piaskowym lub żwirowym – a lustro wody gruntowej znajduje się około jednego metra pod poziomem posadowienia.
Izolacja średnia – używa się ich w przypadku, gdy konania tego woda utrzymuje się w gruncie przez długi okres. Izoluje się nią fundamenty budynków posadowionych na gruntach spoistych - mogą to być na przykład gliny czy iły.
Izolacja ciężka – ma zastosowanie w przypadku, gdy budynek osadzony jest w gruncie nieprzepuszczalnym, a lustro wody gruntowej znajduje się powyżej poziomu posadowienia fundamentów. Wykonanie tego typu izolacji jest nieodzowne zawsze tam, gdzie nagromadzona w gruncie woda wywiera na fundament duży nacisk zwany ciśnieniem hydrostatycznym.
Pozostała część artykułu:
http://chemiabudowlana.info/tmies_chronimy_fundament,art,1380,chronimy_fundament
Artykuł pochodzi z serwisu:
http://chemiabudowlana.info/
Więcej informacji przeczytasz na stronie: www.chemiabudowlana.info
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Jedną z nowoczesnych technik które opanowały polskie budowy i z powodzeniem zastępują tradycyjne technologie jest lekka obudowa. Jest to technika budowy obiektów wielkokubaturowych oparta na stali - konstrukcji stalowej (w wersji systemowej, modułowej lub specjalnej) oraz blach profilowanych i płyt warstwowych. Dysponuje ona wieloma zaletami w porównaniu nad stosowanymi do tej pory technologiami. Zacznijmy od tak zwanej kultury budowania. Jeżeli zdecydujemy się na wykorzystanie technologii lekkiej obudowy nie będziemy mieć problemu wielu tradycyjnych placów budowy- czyli wszechobecnego betonu, piasku i związanego z nimi kurzu i bałaganu. Kolejną zaletą o której warto pamiętać jest czas inwestycji - potrzebujemy jedynie tygodni na wybudowanie hali o powierzchni wielu tysięcy metrów kwadratowych - a nie miesięcy czy lat jak to bywało kiedyś. Kolejną cechą dającą przewagę lekkiej obudowy stalowej nad technologiami opartymi na betonie- w tym żelbecie jest sprawa transportu materiałów na plac budowy. Przewiezienie konstrukcji stalowej nie wymaga specjalistycznego sprzętu - prefabrykaty przewozi się za pomocą standardowych samochodów ciężarowych. Ważną rzeczą jest także to, że architekt może dowolnie kształtować bryłę obiektu i otrzymać ciekawy i nietuzinkowy budynek. Wyprodukowane w Centrum Obróbki Blach opierzenia, obróbki stalowe w odp
owiednich kształtach i kolorach zadbają wykończenie naszej inwestycji. Mnogość dostępnych kształtów - czy to płyt czy blach profilowanych: blachy trapezowe czy też kasetony w wielu kolorach sprawią, że mamy z czego wybierać. Ważnym elementem jest także łatwość aranżacji budynków wewnątrz (duża rozpiętość- brak słupów), oraz możliwość modyfikacji budynku w przyszłości. Wszystkie te zalety sprawiają, że to właśnie hale w systemie lekkiej obudowy są tak chętnie stosowane w budownictwie przemysłowym.
