Budownictwo blog : Budownictwo

czwartek, 14 września 2017

Umowa o roboty budowlane - zapisy, które można podważyć

Autor: Marta Kawecka

W umowie o roboty budowlane strony, co do zasady, mogą w sposób dowolny określić swoje wzajemne obowiązki. Nie oznacza to jednak całkowitej ich swobody. Muszą bowiem być respektowane pewne podstawowe zasady dotyczące stosunków zobowiązaniowych. Naruszenie tych zasad może skutkować nieważnością umowy.

Podstawowymi zasadami, które muszą być respektowane we wszystkich rodzajach umów, w tym w umowach o roboty budowlane są reguły wynikające z art. 58, 65 i 353¹kodeksu cywilnego.

Zasady, które muszą być respektowane przez obie strony umowy:

Umowa o roboty budowlane nie może być sprzeczna z ustawą i zasadami współżycia społecznego (art. 58k.c.) Chodzi o to, że umowa nie może naruszać ogólnie obowiązujących przepisów, na przykład kodeksu cywilnego czy prawa zamówień publicznych. Ponadto umowa nie może być sprzeczna z ogólnymi zasadami moralnymi, normami postępowania regulującymi postępowanie jednych osób wobec innych w danym społeczeństwie. Tylko umowa zgodna z przepisami prawa może być oceniana pod katem zgodności z zasadami współżycia społecznego. Umowa sprzeczna z przepisami prawa jest bowiem nieważna, niezależnie od tego, czy w konkretnym przypadku jest zgodna z zasadami współżycia społecznego (kodeks cywilny, tom I komentarz pod redakcją E. Gniewka). Można powiedzieć więc obrazowo, że przepisy prawa mają pierwszeństwo przed zasadami współżycia społecznego;
W umowie o roboty budowlane należy badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, a niżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (art. 65 §2 k.c.). Ponadto, tłumacząc zapisy umowy należy uwzględnić okoliczności, w których umowa została zawarta, zasady współżycia społecznego oraz ustalane zwyczaje (art. 65 §1 k.c.). Te reguły mają znaczenie wtedy, gdy miedzy wykonawcą i inwestorem dochodzi do sporu co do rozumienia poszczególnych zapisów umowy. Chodzi więc o sytuację, gdy inwestor rozumie zapis w sposób, który jest inny od poglądu wykonawcy. W takiej sytuacji, w razie sporu sądowego czy arbitrażu, podejmuje się dwuetapowe działanie: najpierw próbuje ustalić się zgodny zamiar stron, a jeżeli jest to niemożliwe to ustala się obiektywne przyjęcie znaczenia umowy. W drugim etapie uwzględnia się okoliczności wymienione w omawianym przepisie.
Umowa o roboty budowlane może być ustalona przez strony według ich uznania, byle by jej treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości umowy, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego – ta zasada wprowadza tak zwaną granicę swobody umów. Granice te wyznaczają powszechnie obowiązujące przepisy, zasady współżycia społecznego (tzw. słuszność kontraktowa) oraz właściwość stosunku prawnego. Najmniej precyzyjnym pojęciem jest właściwość stosunku prawnego. Powszechnie przyjmuje się, że chodzi tu o zespół cech charakterystycznych dla umowy o roboty budowlane. Przykładem sprzeczności umowy z jej właściwością jest:

naruszenie formalnej równorzędności stron poprzez przyznanie np. zamawiającemu kompetencji do swobodnego decydowania o obowiązkach wykonawcy;
nakładanie w umowie obowiązków na podmioty trzecie nie będące ani wykonawcą ani inwestorem;
pozostawienie wykonawcy swobody decyzji co do tego czy zrealizuje roboty budowlane.

Jeżeli umowa o roboty budowlane narusza którąś z powyższych zasad z art. 58 i 353 to jest ona nieważna. W umowach z zamówienia publicznego naruszenie tego typu może stanowić podstawę do zastosowania środków ochrony prawnej, to jest: informacji o naruszeniu przepisów ustawy lub odwołania. Dodatkowym wymogiem jest to, by naruszenie mogło mieć wpływ lub wpływało na wynik postępowania. Jeżeli wykonawca nie udowodni wpływu naruszenia na wynik postępowania to odwołanie może być oddalone.

Nieważne zapisy w umowie o roboty budowlane

Każda umowa o roboty budowalne musi być zgodna także z przepisami szczególnymi . Przede wszystkim z przepisami kodeksu cywilnego tytuł XVI Umowa o roboty budowlane to jest art. od 647 do 658 k.c. Spośród tych przepisów szczególnie ważny jest art. 649 k.c. zgodnie z którym wykonawca jest zobowiązany do wykonania wszystkich robót objętych projektem stanowiącym część składową budowy. W sprawach o zamówienia publiczne dochodzi do tego zasada z art. 31 ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych, zgodnie z którą wykonawca powinien wykonać roboty w sposób przewidziany w specyfikacji technicznej.

W razie wynagrodzenia kosztorysowego, wykonawca jest zobowiązany wykonać roboty w zakresie ujętym w kosztorysie ofertowym. Tym samym wykonawca zobowiązuje się do wykonania robót zgodnie z własną ofertą. W konsekwencji zamawiający nie może żądać od wykonawcy wykonania innych prac budowlanych, w szczególności nie może żądać wykonania prac nie ujętych w dokumentacji projektowej. Nie może także domagać się realizacji robót nie przewidzianych w przedmiarach, które wykonawca wykorzystał do opracowania oferty.

Obowiązkiem zamawiającego jest dokładne opisanie zakresu robót budowlanych. W szczególności niedopuszczalne jest zamawianie robót opisanych tylko w przedmiarach i specyfikacji technicznej. Takie działanie zamawiającego rażąco narusza art. 29 ust.2 w związku z art. 31 ust.1 ustawy prawo zamówień publicznych.

Wykonawca nie musi badać dokumentacji projektowej

Kolejnym ważnym przepisem jest artykuł 651 k.c., który daje podstawę dla wykonawcy do zgłaszania błędów w dokumentacji projektowej oraz zgłaszanie innych przeszkód, które utrudniają lub uniemożliwią prawidłowe wykonanie robót budowlanych. Jeżeli po otrzymaniu informacji od wykonawcy, zamawiający zmienia zakres prac do wykonania to musi się liczyć z koniecznością rozliczenia z wykonawcą.

Powołany przepis nie oznacza obowiązku wykonawcy badania otrzymanej dokumentacji projektowej. Wykonawca nie jest bowiem uczestnikiem procesu projektowania. Ponadto sprawdzenie projektu wymaga stosownych uprawnień budowlanych . Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 marca 2000r. (sygn. akt III CKM 629/98).

W sprawach o zamówienie publiczne istotne jest to, by zamawiający przewidział możliwość zmiany istotnych postanowień umownych oraz określił okoliczności usprawiedliwiające takie zmiany. Przykładem takiej okoliczności może być uzyskanie od wykonawcy informacji na podstawie art. 651 k.c. Jeżeli zamawiający nie dopuści możliwości zmiany istotnych postanowień umowy to naraża się na ryzyko jej niewykonania.

Gwarancja terminowej zapłaty wynagrodzenia

Ważne są również przepisy z art.649¹– 649¹k.c. , które upoważniają wykonawcę do żądania udzielania przez inwestora gwarancji terminowej zapłaty umówionego wynagrodzenia. Powyższe uprawnienie jest niezbywalne. Oznacza to, ze wykonawca nie może być pozbawiony tego uprawnienia. W przypadku umów w sprawie zamówień publicznych te przepisy mają ograniczone zastosowanie. Zapłatę wynagrodzenia w tych sprawach gwarantuje Skarb Państwa. Jeżeli zamawiający, skutkiem własnych zaniedbań, nie posiada środków na zapłatę wynagrodzenia dla wykonawcy, to nie może odstąpić od umowy na podstawie art. 145 prawo zamówień publicznych, z powołaniem się na ustawie interesu publicznego.

Wyższe kary umowne od wykonawcy niż inwestora

W umowach o roboty budowlane często znajdują się zapisy o karach umownych w razie braku realizacji lub niewłaściwej realizacji obowiązków. Praktyka wskazuje, że kary umowne zastrzegane od wykonawcy są często wyższe niż kary przewidziane od zamawiającego. Takie zapisy co do zasady są zgodne z art. 353¹ k.c. Potwierdza to orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej. Organ ten stwierdza bowiem, że wykonawca jest podmiotem, który posiada większą wiedzę i doświadczenie niż zmawiający, bo zawodowo zajmuje się prowadzeniem robót budowanych. Organ ten stwierdza także, że wykonawca, który nie chce ponosić dodatkowego ryzyka z tytułu kar umownych może po prostu nie złożyć oferty na ustalonych przez zamawiającego warunkach.

Z kolei Sąd Okręgowy we Wrocławiu w wyroku z 14 kwietnia 2008r. (XGA 67/08) stwierdził, że nie można utożsamiać podziału ryzyka z umowy z naruszeniem zasady równości stron stosunku zobowiązaniowego.

Przykładami postawień umowy sprzecznymi z ustawą i zasadami współżycia społecznego są:

nakładanie na wykonawcę obowiązku bezpłatnej weryfikacji dokumentacji projektowej czy zbadania ternu budowy;
nakładanie na wykonawcę w ramach uzgodnionego wynagrodzenia robót, które nie były przewidziane pierwotnie bądź nie będących następstwem wadliwego wykonania robót;
przerzucanie na wykonawcę skutków wadliwego opisu robót, w tym skutków finansowych i prawnych;
nakładanie na wykonawcę obowiązków, które ustawowo obciążają zamawiającego w procesie budowlanym np. obowiązku wystąpienia o zezwolenie, o zmianę pozwolenia na budowę, o pozwolenie na użytkowanie;
w sprawach o zamówienie publiczne – przewidujące uprawnienie dla zamawiającego do odstąpienia od umowy w skutek okoliczności nie mających związku z ustaniem interesu publicznego;
przerzucenie odpowiedzialności za wady dokumentacji projektowej na wykonawcę .

Adwokat Marta Kawecka

Właściciel portalu www.LegalnaBudowa.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sposoby pomiarów powierzchni lokalu nabywanego od dewelopera

Autor: Marta Kawecka

Sposób w jaki dokonywany jest pomiar lokalu przez dewelopera jest zagadnieniem niezwykle istotnym dla kupującego. Ustalona powierzchnia lokalu wpływa na cenę zakupu mieszkania.

Od ustalonej wielkości mieszkania zależy również wysokość opłat eksploatacyjnych obciążających nabywcę - wysokość tych opłat ustalana jest bowiem w proporcji do powierzchni lokalu.

W polskim prawie nie ma jednolitych reguł dotyczących sposobów pomiaru powierzchni lokalu. Brak jest jednolitej definicji powierzchni lokalu i brak jednoznacznego określenia jak obliczać tą powierzchnię.

Powierzchnia lokalu - definicja

Tak jak wskazano wyżej, definicja powierzchni lokalu nie jest w polskim systemie prawnym określona jednolicie. Obowiązuje kilka ustaw, w których pojęcie „powierzchnia lokalu” jest rozumiane za każdym razem inaczej. I tak przykładowo definicja powierzchni lokalu znajduje się w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, w ustawie o podatku od spadku i darowizn jak i w ustawie z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego.

W umowach zawieranych z deweloperem przyjmuje się najczęściej definicje powierzchni użytkowej lokalu z ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. Zgodnie z jej art. 2 ust.1 pkt.7 pod pojęciem powierzchni użytkowej lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania. Za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Zasady obliczania powierzchni lokalu

Zgodnie z art. 2 ust. 2 obmiaru powierzchni użytkowej lokalu dokonuje się w świetle wyprawionych ścian. Pomieszczenia lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,2 m należy zaliczać do obliczeń w 100%. Pomieszczenia lub ich części o wysokości równiej lub większej od 1,4 m lecz mniejszej od 2,2 m należy uwzględniać w 50%. Pomieszczenia o wysokości mniejszej od 1,4 m pomija się całkowicie. Co do pozostałych zasad obliczania powierzchni ustawa odsyła do Polskiej Normy, odpowiedniej do określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych w budownictwie. Ostatecznie więc, przy określaniu powierzchni lokalu decydujące ma zastosowanie odpowiedniej Polskiej Normy.

Normy pomiaru powierzchni lokalu

W praktyce w obrocie prawnym obowiązują dwie normy dotyczące obliczania powierzchni lokalu mieszkalnego.

Norma pierwsza, starsza to norma PN-70/B-02365 „Powierzchnia budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru”.
Norma druga, nowsza to norma PN-ISO 9836:1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”.

Obie normy są stosowane równolegle, bowiem wprowadzenie normy nowszej nie skutkowało wycofaniem normy starszej. Formalnie norma starsza nadal obowiązuje. Nie ma przepisu prawnego nakazującego stosowanie normy nowszej. Wybór pomiędzy normami pozostawiony jest woli stron umowy.

Stosowanie jednej z dwóch powyższych norm powoduje różne ustalenia co do metrażu tych samych mieszkań. Różnice mogą wynosić nawet kilka m². Jest to bardzo istotna różnica, bo może prowadzić do podwyższenia ceny sprzedaży lokalu nawet o kilkanaście tysięcy złotych. Dla dewelopera zaś może to skutkować ogromnym zyskiem, biorąc pod uwagę sprzedaż kilkudziesięciu mieszkań.

Różnice co do powierzchni lokali przy zastosowaniu poszczególnych norm wynikają z różnych kryteriów pomiaru. W przypadku normy starszej PN -70/B-02365 obowiązują następujące zasady pomiaru:

„pomiar dokonywany jest metr nad podłogą, w lokalu w stanie surowym (bez tynków i okładzin);
wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1m² dolicza się do powierzchni mieszkania;
powierzchni zewnętrznych nie zamkniętych z wszystkich stron dostępnych z danego pomieszczenia (tarasy, balkony, itp.) nie wlicza się do powierzchni mieszkania;
pilastry i inne występy ścienne o powierzchni powyżej 0,1m² potrąca się z powierzchni mieszkania;
powierzchnię pomieszczeń o wysokości powyżej 2,20 m uwzględnia się w 100%, od wysokości 1,40 m do 2,20 m uwzględnia się w 50%, a powierzchnię pomieszczeń o wysokości poniżej 1,40 m nie wlicza się do powierzchni mieszkania;
wszystkich pomiarów należy dokonywać z dokładnością do 0,1m²;”

Nowsza norma PN-ISO 9836:1997 zawiera następujące zasady dotyczące obliczania powierzchni:

„pomiaru dokonuje się na poziomie podłogi, w stanie całkowicie wykończonym;
nie dolicza się wnęk w ścianach powyżej 0,1m²;
powierzchnie zewnętrzne nie zamknięte ze wszystkich stron dostępne z danego pomieszczenia (balkony, tarasy, itp.) dolicza się do powierzchni mieszkania, wskazując oddzielnie powierzchnie nie nakryte (balkony, tarasy, galerie) i powierzchnie nakryte (loggie, ganki, werandy)
pilastrów i innych występów ściennych o powierzchni powyżej 0,1m² nie potrąca się z powierzchni pomieszczenia;
w mieszkaniach ze skośnym sufitem powierzchnie liczy się w całości, łącznie z powierzchnią podłogi, przy czym część o wysokości 1,9m i więcej jest uwzględniana w ramach powierzchni, natomiast cześć pomieszczenia o wysokości poniżej 1,9 m może być zaliczona jedynie do powierzchni pomocniczej;
pomiarów dokonuje się z dokładnością do 0,01 m²;”

Jak widać, nowsza norma jest korzystniejsza dla kupujących.

Zapisy umowy deweloperskiej określające sposób pomiaru powierzchni

Zgodnie z ustawą z dnia 16 września 2011r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego i domu jednorodzinnego (tzw. ustawa deweloperska), każda umowa deweloperska musi określać sposób pomiaru powierzchni. Strony powinny więc powołać się na jedną z wyżej opisanych norm, według których dokonywany będzie obmiar. Dla kupującego lepsze byłoby skorzystanie z nowszej normy, dla dewelopera – ze starszej. Wybór jednej z norm będzie prowadził do innych ustaleń co do powierzchni mieszkania, co ostatecznie skutkuje inną ceną sprzedaży, innymi opłatami eksploatacyjnymi, a także innym wymiarem podatku od nieruchomości.

adwokat Marta Kawecka

Właściciel portalu www.LegalnaBudowa.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rolety, plisy - standardowe osłony okienne

Autor: Kamila Poręba

Roleta to jedna z wielu rodzai przesłon okiennych. Z kolei istnieje również wiele odmian samej rolety. Standardowa roleta produkowana jest z szeregu długich pasów poziomych lub pionowych, produkowanych z różnych materiałów, np. z drewna, plastiku, a nawet metalu.

Lamele – czyli pasy rolety, połączone są za pomocą łańcuszka. Roletami można dowolnie poruszać całkowicie przesłaniając, odsłaniając odrobinę bądź całkowicie okna.

Osłonami można sterować ręcznie lub używając automatyki. Rolety sterowane automatycznie wyposażone są w pilot lub włączniki zamontowane na ścianie w pobliżu okna. Możliwe jest manewrowanie samymi pasami oraz bądź całą roletą. Produkowane są poza tym przesłony bez lamel – jest to roleta składająca się z jednej płachty materiału, osłaniającej okno.

Istotna typologia rolet wewnętrznych, to podział pod kątem metody montażu. Pod tym względem istnieją przesłony wolnowiszące czy też rolety w kasecie z szynami. Montaż rolet wolnowiszących jest inwazyjny – mocuje się je do ściany, sufitu lub górnej ramy wnęki okiennej. W tej konstrukcji instalacji, właściwie dopasowane rolety, będą stanowić piękną dekorację i w awangardowym stylu z powodzeniem zastąpią standardowe firanki i zasłony. Kolejny sposób mocowania - roleta w kasecie, polega na rolowaniu rolety do szykownej skrzynki, przymocowanej do obramowania okiennego. Montaż jest bezinwazyjny – kasetę po prostu trzeba zawiesić na górnej ramie okna, a żyłki mocujące zaczepić o dolną ramę.

Do bardzo popularnych zasłon okiennych należą także plisy (inaczej: rolety plisowane) . Plisy, to bezsprzecznie komfortowa zasłona okienna, a jej prymat nad pozostałymi rodzajami osłon wynika z tego, że plisą można osłonić jakikolwiek element przeszklenia. Czyli, na przykład jest możliwość zasłonić górę lub środek a także każdy inny, dowolny fragment okna. Kolejnym pozytywnym aspektem tego modelu przesłony okiennej, jest to, że są właściwym rozwiązaniem dla oryginalnych okien, jak trapezowe, kołowe, łukowe itp.

Podsumowując, standardowe osłony okienne (poza tradycyjnymi firankiami i zasłonami oczywiście) to rolety oraz plisy, a także żaluzje, o których jeszcze nie było mowy w niniejszym artykule. Jednak żaluzje częściej stosowane są, na przykład w biurowcach, urzędach, bibliotekach miejskich i tego typu instytucjach - raczej rzadko żaluzje wybierane są przez prywatnych mieszkańców. Rolety oraz plisy to łatwy, wygodny oraz estetyczny sposób na osłonięcie okien w domu lub mieszkaniu.

Artroll – plisy i rolety. Bielsko to miejscowość z główną siedzibą firmy – serdecznie zapraszamy.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kotwy rozporowe i chemiczne - gdzie stosować

Autor: Artelis - Treść Zewnętrzna

Stoisz przed wyborem montażu kotwy i nie wiesz na jaką się zdecydować? Opowiem Ci, o różnicy między kotwą chemiczną a rozporową.

Kotwy stalowe są bardzo trwałe, dzięki czemu, można je zamocować w różnorodnych powierzchniach. Tego rodzaju kotwy dobrze znoszą duże obciążenia, oczywiście w zależności od materiału, w którym kotwa jest umocowana. Nie zapominajmy jednak, że kotwy stosujemy tylko do obciążeń statycznych. Duży wybór kotew znajdziesz tutaj: http://www.stalmut.pl/

Istnieją dwa rodzaje montażu kotew - montaż mechaniczny i chemiczny.

W przypadku montażu mechanicznego - ważne jest odpowiednie przygotowanie miejsca do zamocowania kotwy. W podłożu należy wywiercić otwór odpowiedniej głębokości oraz szerokości, a także dobrze go wyczyścić - tak, żeby udało się dobrze umocować kotwę. Kotwa powinna swobodnie wejść do otworu, na koniec, dobijamy ją młotkiem i dokręcamy kluczem. Takie mocowanie powinno bez problemu. wytrzymać duże obciążenie.

Jednak, należy pamiętać o tym, że przy montażu kotew rozporowych, mamy do czynienia z dużymi siłami rozpierającymi. Kotwa rozpiera otwór, poprzez nieustanne napieranie na niego. Zdarza się, że zastosowana w nieodpowiednim podłożu - rozrywa otwór, w którym zostaje umieszczona. Oznacza to, że kotew rozporowych nie można użyć do mocowania w twardych jednolitych materiałach, jak np. beton(o klasie niższej niż C20/25), kamień naturalny o zwartej strukturze, a także w pełnej cegle ceramicznej.

Dla takich powierzchni, dużo lepszym rozwiązaniem będzie mocowanie chemiczne. Które polega na wypełnieniu żywicą nierówności i szczelin w otworze, dzięki czemu, do szczeliny nie dostaje się woda, ani żadne inne związki chemiczne. Dodatkowym atutem tego rodzaju mocowania, jest również fakt, że podczas wyrywania mocowania stwarza ono dodatkowe powierzchnie tarcia, utrzymując mocowanie przez dłuższy czas na swoim miejscu. Żywica po wyschnięciu staje się bardzo twarda, a jej twardość przewyższa cegłę, a nawet beton.

Mocowanie chemiczne stosuje się poprzez połączenie masy żywicznej i elementu salowego. Żywica zastępuje w tym mocowaniu kołek rozporowy, tworząc spoiwo pomiędzy kotwą a otworem. Żywica przykleja się do kotwy oraz do otworu, a nie rozpiera go, tak jak ma to miejsce w przypadku kotwy stalowej w mocowaniu mechanicznym, jest więc bezpieczna dla każdego rodzaju powierzchni. Niewątpliwą zaletą mocowania chemicznego, jest również to, że przy tego rodzaju montażu, w podłożu nie ma żadnych naprężeń, żywica nie napiera na nie. Dopiero w momencie obciążenia mocowania - podłoże zaczyna pracować. W przypadku kotew rozporowych, już w momencie montażu na podłoże działa silny nacisk kotew umieszczonych w otworze.

Pamiętaj! Zanim podejmiesz decyzję o tym, na jaki rodzaj mocowania kotwy się decydujesz - zawsze najpierw przyjrzyj się podłożu i zastanów się, jak mocno chcesz obciążyć mocowanie.

Artykuły na licencjach dostarcza i publikuje Artelis.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Malowanie ścian – rady dla początkujących

Autor: Anna Woźniak

W trosce o stan naszego budżetu domowego powinniśmy starać się ograniczać niepotrzebne wydatki. Nie oznacza to jednak, że mamy rezygnować z realizowania rzeczy, które są dla nas ważne. Postarajmy się jednak, aby w miarę możliwości obniżyć koszty związane z wykonaniem.

Jeśli naszym marzeniem jest posiadanie zadbanego i modnego mieszkania, jednak uważamy, że koszt wynajęcia ekipy remontowej jest zbyt duży, to możemy zdecydować się na to, by część prac wykonać samodzielnie. Nawet jeśli nie jesteśmy osobami doświadczonymi w wykonywaniu tego typu zadań, to z częścią z nich i tak poradzimy sobie bez trudu. Jedną z łatwiejszych prac remontowych jest malowanie ścian. Stosując się do kilku podstawowych zasad, z łatwością pomalujemy ściany w naszym mieszkaniu, nie gorzej niż niejedna profesjonalna ekipa wykończeniowa.

Pamiętajmy by odpowiednio przygotować się do wykonywanego remontu. Poświęćmy chwilę czasu, na to by wybrać najbardziej odpowiadające nam farby. Przy wyborze kolorystyki lepiej nie skupiać się na obecnie panującej modzie. Trendy wnętrzarskie niezwykle szybko się zmieniają, nie wart więc przywiązywać do nich zbyt dużej wagi. Dużo lepiej, gdy zaufamy własnej intuicji i upodobaniom. Pamiętajmy, że to przecież my będziemy głównie przebywać w odnawianych pomieszczeniach. W związku z tym nie starajmy się stworzyć wnętrza, który swoim wystrojem będzie wzbudzał podziw odwiedzających nas osób, jeśli my sami nie będziemy się w nim dobrze czuli.

Właściwa farba powinna nie tylko posiadać odpowiednią kolorystykę, ale także posiadać odpowiednie parametry technologiczne. Na szczęście nie musimy obawiać się, że zakupiony przez nas produkt okaże się nieodpowiedni do naszych potrzeb. Współcześnie producenci bardzo dbają, by ich preparaty mogli wykorzystywać nawet najwięksi budowlani laicy. Jeśli więc będziemy dokładnie czytać opisy produktów na opakowaniach oraz dodatkowo zapytamy o poradę pracownika sklepu z farbami, to z łatwością uda nam się dobrać właściwy produkt.

Przed rozpoczęciem właściwego malowania warto byśmy zastosowali grunt pod farbę. Chociaż z pozoru ten etap prac remontowych może wydawać się zbędnym wydatkiem, to w rzeczywistości pozwoli on nam zaoszczędzić wielu trudów w dalszej części remontu. Grunt pod farbę przydaje się zwłaszcza jeśli chcemy pokryć dotychczasowy kolor ściany bez konieczności nanoszenia kilkukrotnej warstwy nowej farby. Ponadto dobrej jakości farba podkładowa pozytywnie wpłynie na chłonność i przyczepność ściany. Grunt pod farbę sprawi, że właściwe malowanie będzie dla nas dużo łatwiejszym zadaniem. Efekty, które uzyskamy będą niezwykle atrakcyjne. Z pewnością zaskoczymy sami siebie, gdy odkryjemy, jak fachowi z nas malarze.

Planujesz remont mieszkania? Pomocny będzie grunt pod farbę.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.